Ksiega tysiaca i jednej nocy

Księga tysiąca i jednej nocy na przestrzeni dwustu kilkudziesięciu lat dzielących nas od początku XVIII wieku, kiedy to po raz pierwszy zapoznała się z nią Europa, stała się jednym z najpopularniejszych, a może nawet najpopularniejszym ze zbiorów ludowych opowieści, jakie wydała literatura światowa. Świadczą o tym nie tylko dziesiątki i setki wydań, wyborów, przeróbek i adaptacji, jakie ukazały się we wszystkich ważniejszych językach cywilizowanego świata, lecz i bardziej jeszcze to, że wiele postaci czy nawet całych wątków baśniowych weszło na stałe do kultury literackiej współczesnych narodów. Także u nas – któż nie słyszał o Szeherezadzie czy o Sindbadzie Żeglarzu, o przysłowiowych skarbach Sezamu czy o potężnych dżinnach i talizmanach, którym duchy te muszą być posłuszne. Czasem nawet nie zdajemy sobie sprawy z tego, że wiele naszych wyobrażeń o Wschodzie, równie romantycznych, jak dalekich od prawdy: o jego haremach, hurysach i odaliskach, o wschodnim przepychu i legendarnych bogactwach wywodzi się właśnie z tych opowieści.